Tak, dawno nie widziałem filmu, po którym odłożyłbym tablet i myślał o nim.

Dokładnie mówiąc zniszczyło mnie ostatnie 20 minut, które obróciło całą historię o 180 stopni. Przez półtorej godziny widzimy faceta dręczonego problemami psychicznymi, który zarabia na życie oszustwami. Nagle okazuje się, że ma on córkę.

Tutaj zaczyna się historia powstania uczuć między ojcem i córką, których ewolucję mamy nadzieję i chcemy oglądać do końca. Dziewczyna 'leczy' bohatera, on cały czas się zmienia i nagle... PUFF. Naczelny oszust USA zostaje oszukany całkowicie, pozbawiony wszystkiego, co zdobył w życiu łącznie z rodziną.

Zakończenie było tak złe, niedobre, psujące i bolesne... że aż zapierało dech. Rola Alison po prostu była świetna. Grając oszustkę grała jednocześnie szczęśliwą z powodu odnalezienia ojca córkę. Dawno również nie ruszyła mnie żadna scena tak, jak 'pożegnanie' Nicolasa i Alison po akcji postrzelenia Bruce'a McGilla. Poczucie żalu i zawodu wywołanego sytuacją łamało mi serce - płaczące dziecko, ojciec, który wie, że zrobił źle i teraz musi znów ją stracić...

Dałem 9/10 z czystym sumieniem. Zagrane to było po mistrzowsku, postacie bardzo dobrze zrobione, a sama Alison przepiękna.